Dit boek wordt beschreven als een mobiel klooster dat je in je rugzak kunt stoppen wanneer je op pad gaat. Het biedt mindfulness-oefeningen die tijdens het wandelen innerlijke en uiterlijke rust te genereren. In een wereld die snel beweegt, helpt Hiking Zen je te vertragen en te genieten van elke stap, elke ademhaling en elk moment in de buitenlucht. Hiking Zen nodigt je uit om de fundamentele verbinding tussen de mens en de natuurlijke wereld te ervaren.
Phap Xa woont en onderwijst in het Europees Instituut voor Toegepast Boeddhisme (EIAB) in Duitsland en wandelt in de vele bossen in de omgeving. Een paar keer per jaar deelt hij de mooiste paden met veel mensen die deelnemen aan wandelretraites, en hij leidt Zen-wandelretraites in de VS en daarbuiten.
Het boek is verschenen bij Parallax Press en is ook te bestellen bij Bol.
Interview met broeder Phap Xa
Naar aanleiding van br. Phap Xa zijn recent uitgegeven boek Hiking Zen heeft het webteam een email interview met hem gehad over lezen en schrijven. Onderstaand kan je hiervan een weergave lezen.
Hoe begon jij met lezen?
Ik kan me aan schoolvakanties herinneren, waar ik lang in bed bleef liggen om te lezen. Thuis hadden we kinderboeken zoals Arendsoog en Pinkeltje, en ik ging ook graag naar de bibliotheek om andere boeken uit te lenen. Ik was altijd op zoek naar boeken met spanning en avontuur.
Werd dit van huis uit gestimuleerd?
Mijn moeder las vroeger ook graag en ik kreeg vaak boeken voor mijn verjaardag. Ik herinner me de avonturen van Pietje Bell, een kwajongen uit Rotterdam. Voor de rest was onze gezamenlijke tijd thuis meer televisie kijken of spelletjes doen. In de huiskamer werd zelden gelezen.
Welk boek of welke boeken zijn je bijgebleven en wat is hiervan bijgebleven?
Zelf denk ik nog weleens terug aan Arendsoog en Witte Veder. Arendsoog had hele scherpe ogen en Witte Veder een heel goed gehoor. Wat mij aantrok in deze verhalen was hun vrije leven buiten in de natuur.
Wanneer ben je met schrijven begonnen?
Toen ik een jaar of 19 was, ben ik begonnen met het bijhouden van een dagboek. Ik heb veel aan schrijven gehad. Het hielp me te reflecteren en mijn gevoelens en gedachten in woorden uit te drukken.
Wat vind je leuk aan het schrijven over mindfulness?
Na een wandelretraite van 7 weken in de VS vroeg ik aan broeder Phap Luu een boek over onze ervaringen te schrijven. Hij zei meteen ja. Aanvankelijk wilden we vooral verhalen schrijven, maar het uiteindelijke boek "Hiking zen" gaat meer over de beoefening van mindfulness. Het leukste vind ik om over mindfulness te schrijven aan de hand van eigen ervaringen.
Ik kan het beste schrijven als ik ergens rustig zonder afleiding kan zitten. Voor het boek "Hiking Zen" dat ik samen met broeder Phap Luu heb geschreven, waren we het meest productief toen we samen twee weken in de Pyreneeën waren en toen ik in 2023 voor vijf weken naar Deer Park in Californië kwam, waar we samen in de nieuw gebouwde "writers hut" zonder internet geschreven hebben. We schreven meestal tot de lunch en na de lunch waren we vrij voor andere dingen, zoals wandelen om ons te ontspannen. Als ik tijd niet bewust inplan, gebeurt er meestal ook niets. Ik ben zelf geen spontane schrijver.
Hoe helpt schrijven je beoefening?
Om te schrijven moet je rustig kunnen zitten en alle andere projecten loslaten. Het is voor mij echt de beoefening van "ik ben aangekomen, ik ben thuis". Niets is belangrijker dan het moment.
Heb je tips aan mensen die dit lezen en ook schrijven (of willen schrijven)?
Wat ik zelf probeer is om zonder schroom te gaan schrijven. Schrappen en redigeren is voor later.