Juli 2023. We waren die middag met de veerboot vanuit Noord-Denemarken in Noorwegen aangekomen: mijn partner, volwassen zoon en ik. Na een paar uurtjes rijden vonden we een leuke camping aan een doodlopend stuk weg langs een kabbelende rivier. Helemaal blij werd ik van de geschenken van Moeder Aarde die hier groeiden: fel rode wilde bosaardbeien op de hellingen, fluweelrode frambozen langs de rivier, berijpte blauwe bosbessen onder de dennenbomen. Niet alles was nog rijp, maar na een poosje had ik toch een half bekertje vol heerlijke bosvruchten bij elkaar gescharreld. Ik verheugde me er op om ze de volgende ochtend door de muesli te doen, toen ik uitgleed over een gladde rots. Instinctief richtte ik mijn aandacht op de beker met bosvruchten in mijn handen, en redde de meeste. Maar ik maakte een ongelukkige landing en brak mijn enkel. Daar kwam ik overigens pas drie weken later achter, eenmaal weer terug in Nederland. De enkel was erg pijnlijk en werd dik, maar ik meende dat ik de enkel slechts verstuikt had. Te meer omdat ik er al gauw een beetje op kon lopen.
Van een alledaagse bezigheid was lopen ineens een behoorlijke uitdaging geworden. Een andere toepasselijke uitspraak van Thich Nhat Hanh: “Als we kiespijn hebben, weten we dat het geweldig is om geen kiespijn te hebben. Maar als we geen kiespijn hebben, zijn we nog steeds niet gelukkig. Een niet-kiespijn is erg aangenaam”. Helemaal waar: ik had beide uitspraken al vaak gehoord – ik luister graag naar dharma lezingen als ik autorijd – maar nu besefte ik pas hoe waar en waardevol ze zijn. Lopen zonder pijn leek ineens een wonder. Oh wat zou ik voortaan dankbaar zijn voor lopen zonder pijn.
Hoe vaak had ik me in het verleden al niet voorgenomen om tussen de bus of auto en mijn werkplek langzaam en met aandacht te lopen, maar was ik toch aan het rennen omdat ik weer eens te laat vertrokken was? Vertragen en met volle aandacht, langzaam lopen was voor mij in het dagelijks leven dus een uitdaging – maar nu was het vanwege mijn enkelblessure voor mij de enige mogelijkheid. Goed kijken waar ik liep en elke stap langzaam en met aandacht zetten: een goede oefening. Ik heb al wandelend veel spinnetjes, kevertjes, rupsjes, bloemetjes en paddenstoeltjes gezien. Noorwegen, 1 km per uur. Er zijn ergere dingen. Het was een waar wonder om weer te kunnen lopen op Moeder Aarde. Met mijn pijnlijke enkel als mindfulnessbel.