De eindeloze herfstregen heeft ons terrein omgetoverd tot een slalompark van modderpoelen en -plassen waartussen je glibberend je weg kan vinden richting kippen en varkens. Ik doe de deur van de kooi open en met groot gefladder en gekakel vliegt de groep naar buiten wachtend op het beloofde eten. Maar vanochtend zit er een slimme ninja kip tussen die liever eerder dan later haar eten krijgt. Zodra de deur opengaat flappert ze omhoog richting mijn potje graan. Dan realiseert ze zich dat ze het niet gaat halen en gooit, midden in de lucht, haar modderige poten naar voren. Op de achtergrond zwelt nu de muziek van Mission Impossible aan, want nog net op tijd weet ze zich af te zetten tegen mijn benen, die gehuld zijn in die leuke schone broek en met een flikflak komt ze wat beduusd kakelend weer op haar pootjes terecht. Zonder de begeerde zaadjes, dat wel. Met een schreeuw en flapperende armen en benen weet ik me net staande te houden en foeter de kip uit. Ik mopper op mezelf dat het geen enkele zin heeft om leuke kleren aan te trekken, want één stap buiten en je komt de modderige neus van een varken tegen, het geklapper van eendenvleugels en rondvliegende modderspetters of kippenpoten op je broek.
Modder: zo buiten zo ook binnen
Het is allemaal wel toepasselijk. Ik voel me momenteel innerlijk ongeveer net zo modderig als ons land. Zoals we buiten op de boerderij alsmaar besprenkeld worden met modderspetters zo blijft de geestelijke modder ook maar rondvliegen. Onze grondvesten beginnen te wiebelen van eindeloze mentale regen die net als buiten ook maar niet op lijkt te houden. We verliezen niet één maar enkele dierbare vrienden en krijgen woorden met een familielid en een nestje laat geboren varkentjes gaan bijna allemaal dood.
Modder, waar is de lotus?
We houden ons maar vast aan de inspirerende woorden die we zo vaak gehoord hebben dat we ze zelfs aan onze muur gehangen hebben: No Mud No Lotus. Maar Santi en ik beginnen ons samen af te vragen wanneer die “rotlotus” nou eens zal ontkiemen want de modder hebben we nu wel gezien. Binnen alle regen en modderigheden besluiten we daarom maar om wat vrolijke noten toe te voegen. “If you don’t like the song, change it to something you like”. Dus ik verwissel mijn modderige leuke broek voor een droge oude spijkerbroek en we gaan lekker koffiedrinken in het café met warme stomende croissantjes van de bakker. Van de laat geboren varkentjes bleef er eentje leven en die ligt nu binnen onder de warme lamp, ze is werkelijk het schattigste zonnetje in huis. We trakteren onszelf op een massage, gaan lekker eten met vrienden en hangen het huis vol met lichtjes en kaarsjes. En zowaar, de zon schijnt vandaag buiten, binnen in ons drijven er nog wat regenwolken, dus we steken de kachel aan en drinken thee met chocolaatjes, maar de hoop is niet verloren, ergens heeft die lotus zich verstopt, we weten het zeker.