Doodgaan
Een student vraagt aan de zenmeester: Wat gebeurt er met mij als ik doodga?
De zenmeester denkt na en schept water uit de regenton. Hij vult zijn waterkoker en wacht geduldig tot het water kookt. Hij maakt thee en schenkt voor de student en zichzelf een kopje in. Langzaam drinken de zenmeester en de student hun thee. Zij genieten van de smaak en de geur van de thee. Van de warmte van het theekopje in hun handen en van de geluiden van een zomermiddag. Van het blaffen van een hond in de verte en het gezang van een kind dat langsfietst.
Nadat de zenmeester zijn thee op heeft maakt hij zijn kopje schoon en antwoordt hij de student: “Wat er nu met je gebeurt, dat is ook wat er met je gebeurt als je sterft.”
Verklaring:
Dood en leven niets meer zijn dan concepten in onze geest en zijn geen realiteit. Het zijn schijnbare tegenstellingen. Het is onmogelijk om van iets, niets te worden. Er is alleen transformatie en niets gaat hierbij verloren. Sterven is pijnlijk en verdrietig als je vasthoudt aan het idee van een afgescheiden zelf. Als je, je bewust bent van onze verbondenheid met alles om ons heen en de waarheid van interzijn kent, hebben geboorte en dood een plaats in de natuurlijke orde.
Zoals een wolk regen en sneeuw produceert, produceren wij gedachten, woorden en daden. Dat is onze voortzetting. Net als de wolk bestaan wij niet alleen in ons lichaam, maar ook buiten ons lichaam leven wij. Als je lichaam sterft betekent dat dus niet dat je er niet meer bent. We zijn niet gevangen in een vorm, maar we bestaan in vele vormen.
Annemieke is illustrator en Peter beoefent Zen