De lege boot
Een monnik besluit om in zijn eentje te gaan mediteren. Hij gaat weg van zijn klooster, pakt een boot en roeit naar het midden van het meer. Daar sluit hij zijn ogen en begint zijn meditatie. Na een paar uur van ongestoorde stilte voelt hij plotseling de klap van een andere boot tegen de zijne. Met zijn ogen nog steeds gesloten voelt hij zijn woede opkomen en als hij zijn ogen opent, is hij klaar om te keer te gaan tegen de schipper die het gewaagd heeft zijn meditatie te verstoren. Maar als hij zijn ogen opent, ziet hij dat het een lege boot is die tegen zijn boot is aangebotst. Een boot die iemand is vergeten vast te binden en nu op het midden van het meer drijft. Op dat moment bereikt de monnik verlichting.
Verklaring
De monnik begrijpt dat het zaad van woede in hem zit. Zijn woede hoeft alleen maar een extern object te raken om naar boven te komen. Wij zijn niet anders dan deze monnik en ook wij dragen het zaad van woede in ons. Er hoeft maar iets te gebeuren en onze irritatie, frustratie en boosheid bloeit op. Een stap verder en wij reageren onze woede af op degene waarvan wij denken dat deze de oorzaak van onze woede is. Onze boosheid zal hiervan niet minder worden. Het zal zich juist uitzaaien en steeds sterker worden. Met een onverstandige poging onze boosheid te koelen kunnen wij een cyclus van geweld starten, waar wij zelf en onze omgeving het slachtoffer van worden.
Als wij iemand ontmoeten die ons irriteert of uitlokt, kunnen wij onszelf voorhouden: “die andere persoon is enkel een lege boot, woede zit in mij en heeft niets met die ander te maken. Het is aan mij om mijn woede met zorg en aandacht te omringen en niet om deze af te reageren". Dit is de weg van vrede in onszelf en vrede in de wereld.
Annemieke is illustrator en Peter beoefent Zen