Het stalken duurt veertig jaar. Zelfs een nieuwe anti-stalkingswet, die mede door Harry tot stand komt maakt daar geen einde aan. Na veertig jaar krijgt Harry een bericht van de vader van de vrouw, ze is op 54-jarige leeftijd overleden.
Matthijs vraagt hoe Harry zich voelde toen hij dit bericht kreeg. Harry antwoordt geëmotioneerd: “Dat was z’n dubbel iets, ik was idioot blij, dat is natuurlijk heel lullig dat je dat zegt als iemand sterft, maar ik wist toen voor het eerst dat ik ervan af was, dat ik adem had. Maar ik ben zo iemand die af en toe zo’n helicopterview kan hebben, ook als ik er zelf onderdeel van ben. Ik kan ook naar een situatie kijken en dan proberen zo neutraal mogelijk te kijken. Dat was de andere kant van dat gevoel. Ik heb namelijk ook al die tijd eerst een meisje gezien - en later een volwassen vrouw - dat haar leven heeft weggegooid. Dat vond ik zo erg. Dat is ook erg weet je, dat het zo kan zijn dat je een stofje te veel of te weinig hebt, dat maakt dat je alles aan een iemand ophangt. Ze had nog een hele toekomst gehad.” Over compassie gesproken.
Zie ook op de website van "Matthijs gaat door" vanaf minuut 34.