Dat is betreurenswaardig want een dialoog zoals hieronder zo goed door Thay beschreven, geeft de mogelijkheid tot verandering waardoor we in gesprek kunnen blijven.
Voor veel mensen blijft het heel moeilijk uit te gaan, uit te durven gaan, van geen-zelf. Pas als we het begrip van geen-zelf begrijpen kunnen we vrede met onszelf sluiten. Als we die vrede met onszelf hebben gesloten (en dat is een hele klus) kunnen we, durven we - ongeacht de omstandigheden - de dialoog met anderen echt aan gaan. Dan voelen we ons niet ‘bedreigd’ wanneer anderen een andere mening hebben of ons onder druk zetten.
“In een echte dialoog zijn beide partijen bereid te veranderen. We moeten inzien dat de waarheid niet alleen binnen maar ook buiten de eigen groep te vinden is. Als we dat niet geloven is het aangaan van de dialoog tijdverspilling.
Het is onwaarachtig om te denken de waarheid in pacht te hebben en toch een dialoog te organiseren. We moeten ervan overtuigd zijn dat we door het gesprek aan te gaan de kans krijgen onszelf te veranderen en ons leven te verdiepen.
Een dialoog moet uitgaan van geen-zelf. We moeten al het goede, mooie en zinvolle wat een ander of een andere groep aandraagt een kans geven ons te veranderen.
Maar de allerbelangrijkste voorwaarde voor een gesprek is dat dialoog eerst in onszelf begint. Ons vermogen om in vrede met anderen te leven is afhankelijk van ons vermogen om vrede met onszelf te sluiten.”
Boeddha leeft, Christus leeft pagina 26