Tranen van verdriet en van een immense dankbaarheid wisselen elkaar af, lopen door elkaar heen. Een glimlach bij nog een mooie herinnering aan zijn soms jongensachtige blik, zijn zijn, aan wie hij is. Een glimlach als ik mijn gedachten deel met mijn geliefde die ik dankzij hem heb leren kennen.Dankbaarheid voor wat hij gegeven heeft, dankbaar voor de dharmaregen die hij over mij heen heeft gestort met zijn retraites, zijn boeken en zijn lezingen. Dankbaar dat ik die tot me heb kunnen en mogen nemen. Hij heeft de wereld mooier, gemaakt, hij heeft de wereld bewuster gemaakt, liefdevoller gemaakt.
Zijn werk gaat door, nu en voor altijd. Thay kwam, toen ik hem voor de eerste keer ontmoette, meteen helemaal in me. Mijn hart sprong open, meteen was er een verbinding, een verbinding die altijd zal blijven bestaan. Een verbinding die hij heeft met de ontelbare mensen met wie in contact is gekomen en die hij inspireert. Zijn manifestatie is altijd aanwezig; hij is er gewoon. In interzijn zijn we met elkaar verbonden.
Zijn prachtige gedicht ‘Geen komen, geen gaan’ is een inspiratie voor ons allen om zijn werk voort te zetten, in welke omstandigheden we ook verkeren. Het is een gedicht over vrijheid en doet ons inzien dat we ons niet moeten laten beperken door de manifestatie van ons lichaam.
Geen komen, geen gaan
Dit lichaam is niet ik.
Ik ben niet gevangen in dit lichaam,
Ik ben leven zonder grens.
Ik ben nooit geboren en ik sterf nooit.
Kijk naar de oceaan en naar de hemel vol sterren,
manifestaties van mijn wonderlijke, ware geest.
Sinds de tijd zonder begin, ben ik altijd vrij geweest.
Geboorte en dood zijn slechts deuren waar we doorheen gaan,
heilige drempels op onze reis.
Geboorte en dood zijn een verstoppertjesspel
Dus lach met mij,
houd mijn hand vast,
laten we elkaar gedag zeggen,
gedag zeggen om elkaar weer te ontmoeten.
We ontmoeten elkaar vandaag,
we zullen elkaar morgen ontmoeten,
we ontmoeten elkaar ieder moment aan de bron,
we ontmoeten elkaar in alle vormen van het leven.
-Thich Nhat Hanh-
