Hierover nadenkend, schrijft Thich Nhat Hanh:
"Op een herfstdag was ik in een park, verzonken in de contemplatie van een heel klein maar mooi blad, in de vorm van een hart. De kleur was bijna rood, en het hing nog maar net aan de tak, bijna klaar om naar beneden te vallen. Ik bracht er een lange tijd mee door, en ik stelde het blad een heleboel vragen ...
Ik vroeg het blad of het bang was omdat het herfst was en de andere bladeren vielen. Het blad zei me: "Nee. De hele lente en zomer was ik springlevend. Ik heb hard gewerkt en geholpen de boom te voeden, en veel van mij zit in de boom. Zeg alstublieft niet dat ik alleen deze vorm ben, want de vorm van het blad is slechts een klein deel van mij. Ik ben de hele boom. Ik weet dat ik al in de boom ben, en als ik terugga naar de aarde, zal ik de boom blijven voeden. Daarom maak ik me geen zorgen. Als ik deze tak verlaat en naar de grond zweef, zal ik naar de boom zwaaien en tegen haar zeggen: 'Ik zie je heel gauw weer.'"
Plotseling zag ik een soort wijsheid die heel erg lijkt op de wijsheid die in de Hart Sutra staat. Je moet het leven zien. Je moet niet zeggen, leven van het blad, je moet alleen spreken van leven in het blad en leven in de boom. Mijn leven is gewoon Leven, en je kunt het zien in mij en in de boom. Die dag waaide er een wind en na een tijdje zag ik het blad de tak verlaten en naar de grond zweven, blij dansend, want terwijl het zweefde zag het zichzelf al daar in de boom. Het was zo gelukkig. Ik boog mijn hoofd, en ik wist dat we nog veel van het blad kunnen leren omdat het niet bang was: het wist dat niets wordt geboren en niets sterft."
Uit 'The Other Shore', a new translation of the Heart Sutra with commentaries, Parallax press 2017. Vertaald door webteam Leven in Aandacht, dec 2021