Het valt me nu ook op wat een ambitieuze vraag het eigenlijk is. Ik vroeg me niet af, ‘wat ga ik zo dadelijk doen, als ik uit bed stap?’, maar ‘wat ga ik in en met deze dag doen’? En als de omvang van de vraag tot me doordringt, merk ik dat ik gespannen word. Ik heb namelijk nog geen idee. Daarbij koppel ik de vraag naar ‘wat te doen’ ook snel aan de eis van zinvol bezig zijn. En dan vaak niet eens aan gewoon zinvol, maar aan heel zinvol. De vlucht vooruit in de meer of mindere nuttigheden.
Maar op deze prachtige wat grijze zomermorgen ontwaakt de even mooie gedachte, dat het er niet zoveel toe doet wat ik ga doen, maar hoe ik de dingen ga doen vandaag.
En dus sta ik rustig op, loop langzaam met aandacht voor mijn voeten en de vloer door de ruimtes in huis, smeer mijn brood, ben zacht voor mijn partner en besluit dit stukje te typen, terwijl de zon door de mist heen breekt en de kamer in een fel witgeel licht zet.
Wat ik zo dadelijk ga doen, zal ik dadelijk weten. Hoe ik het ga doen weet ik nu al, langzaam met aandacht en liefdevolle aanwezigheid. En ik weet zeker dat ik daarmee voorwaarden schep om mooie dingen te gaan ontmoeten. Dank je Thay!