“Ik heb het geluk om in de sangha te leven waar het individualisme veel minder sterk is. Wat ik leer van mijn broeders en zusters is dat het er voornamelijk om gaat om deel van de gemeenschap uit te maken. Dus niet zo zeer om de beste te zijn maar vooral om je te verbinden met de gemeenschap. Een waardevol lid van de sangha zijn betekent niet dat je de beste bent, maar juist dat je de vanzelfsprekende dingen doet: dat je het programma van de gemeenschap volgt en dat je aanwezig bent voor de zitmeditatie en de loopmeditatie. We volgen allemaal hetzelfde programma. De meeste van ons zitten ook in een kook-team, of je nu een oudere broeder of zuster bent of een jongere broeder of zuster.
We krijgen allemaal 40 euro zakgeld per maand. Dus je krijgt niet meer geld als je meer werk doet of als je meer verantwoordelijkheid hebt. Ook niet als je iets beter doet dan iemand anders. In onze leefregels staat dat je de waarde van een sanghalid niet meet aan de hoeveelheid werk die een persoon verricht. De kwaliteit van de beoefening is belangrijker, ik zie dat als iets heel waardevols.
Verbinding met anderen, en de harmonie in de sangha staan op de eerste plaats, dat is veel belangrijker dan het presteren. Hoe leven we als gemeenschap met elkaar? Hoe zorgen we voor onszelf en voor elkaar, dat staat meer in de focus dan individuele prestaties. Zo verliezen we ons niet in het idee van de beste te moeten zijn.”
