De dieren verzorgen, bladeren harken, het terrein mee onderhouden, … Heerlijk om na verschillende bureaujobs nu wat meer fysiek werk te kunnen doen. Al blijft mindful werken toch een serieuze uitdaging
Want wat blijkt? Zelfs op een idyllische plek als deze is het mogelijk om gestrest en overspannen te geraken. Mijn oude patronen zijn namelijk ook meeverhuisd en blijken nog zeer sterk aanwezig te zijn. Het is niet omdat ik nu meer in de natuur woon, dat ontspanning en levensvreugde vanzelf opborrelen. Helaas! Best confronterend om dat te merken.
Thich Nhat Hanh zegt het zo raak in de vijf aandachtsoefeningen: geluk hangt niet zozeer af van uiterlijke omstandigheden, maar van onze mentale houding. Met andere woorden: het is vooral onze mindset die bepaalt hoe we ons voelen, niet de situatie waarin we ons bevinden.
Ik heb de laatste tijd mijn mindset eens extra onder de loep genomen tijdens het werk. Met welke attitude werk ik eigenlijk? Vanuit het idee dat het vooral snel gedaan moet zijn? Dat ik deze dingen ‘moet’ doen? Of kan ik op een andere manier leren werken, meer mindful en in het moment, waardoor het veel leuker wordt?
Vooral niet lummelen
Zo had ik vorige week met de andere vrijwilligers een samenwerkdag gepland. Uit de vele to-do’s uit onze lijst kozen we ervoor om een wandelpad te heraanleggen. Op een bepaald moment besefte ik dat ik in een oud patroon geschoten was. Mijn lichaam was gespannen en opgejaagd, mijn geest een beetje grumpy. Ik was me aan het haasten en wilde het zo snel mogelijk af hebben. Een sterke conditionering, die bij de andere vrijwilligers ook bleek te spelen. Het collectieve patroon van snel-snel en druk-druk was in onze werkdag geslopen.
Gelukkig werden we er ons tijdig van bewust. Ik vertelde iets over mindful werken op de Plum Village manier: zonder haasten, op een tempo dat goed voelt, zonder zelfs resultaat te willen behalen. Gewoon werken om het werken zelf. Dat gaan we in de toekomst samen meer beoefenen. En we hebben elkaar daarbij nodig, want het is een heel andere manier van werken dan we gewend zijn. Radicaal anders ook dan de collectieve mindset waar we in zitten: je moet hard werken, je best doen en vooral niet lummelen of tijd verliezen. De neiging om te haasten en om steeds snel en efficiënt te moeten zijn, zit diep ingebakken in ons systeem. Ik voel het alleszins erg aan me trekken.
Tegen de stroom in
Mindful werken is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het vraagt van ons dat we aanwezig zijn in het moment. Dat we de taak doen die voor ons ligt zonder het snel gedaan te willen hebben. Dat we er rustig de tijd voor nemen, zonder haast. Het gaat regelrecht in tegen de stroom en daarom vergeten we het zo vaak. Laten we dus mild zijn voor onszelf wanneer mindful werken niet vanzelf gaat. We geraken nu eenmaal gemakkelijk meegesleurd in het oude verhaal van sneller-harder-beter. Van ‘moeten’ en ‘presteren’ in plaats van te mogen vertragen en genieten.
Zelfs in het schrijven van deze blogpost was onbewust een subtiel ‘moeten’ gekropen. Toen ik aan de redactie liet weten dat ik niet wist of ik de deadline zou halen, kreeg ik een heel geruststellend antwoord: “Leni, het belangrijkste is dat je ervan geniet. Het is helemaal niet erg als je eens een deadline mist.” Wat een mooie reminder, net op het moment dat ik het nodig had.
Laten we elkaar hier aan blijven herinneren. Samen kunnen we de collectieve mindset die in de weg zit langzaam maar zeker transformeren. Als we in de eerste plaats onszelf gunnen om te mogen ont-haasten. Als het besef dieper mag doordringen dat we de dingen rustiger aan mogen doen. Dat daar niets verkeerd mee is. Dat we in die modus ook bergen werk kunnen verzetten. Maar dan wel op een veel leukere manier. Are you with me?