Alles mag er zijn.
Zoeken naar de juiste toonhoogte, mijn hart dat ineens openspringt, verdriet of vreugde, het verlangen om compassievol mijn armen te spreiden. Alles mag er zijn. Ook twijfel. Doe ik het wel goed? Zing ik niet te hard, te hoog of te laag, te enthousiast of gewoon raar?
De mantra’s en liedjes laten de aanwezige zangers en zangeressen samenstromen. We zingen over hoop, moed, liefde, solidariteit, over vrede en helen wat ons pijn doet. We zingen in koor voor onszelf, elkaar en de mensheid. Samen zingen is het vieren van het inzicht interbeing, soms luidkeels, soms juist heel zachtjes en teder. Ik ervaar de vrolijkheid die ontstaat als ik me niet meer afgescheiden voel maar verbonden, zonder een afgescheiden zelf. In onze traditie aangeduid als ‘non-self’.
We zingen ongeveer 20 mantra’s en liedjes, verdeeld in drie thema’s: openen, accepteren en helen. Liedjes uit de kloostergemeenschap Taizé, uit Plumvillage. Liedjes in het Arabisch en het Indiaas. Liedjes en mantra’s van Jan Kortie, stembevrijder. Joriek en Ellen zingen steeds voor, wij zingen na. Als we het lied een beetje kennen zingen we het een tijdje door. Na elk lied is het stil, een stilte waarin de klanken langzaam weer uit ons lichaam wegebben. Dan is er ruimte om met ons hele wezen te luisteren naar de stilte die intreedt.
Wie of wat zingt?
Vraag ik me af. Het is vooral mijn hart dat zingt. Mijn hart is tastbaar en dichtbij. Het zingen verwijdert de laag van gedachten, zorgen, van alles wat nog moet. De laag die soms ongemerkt mijn hart bedekt, zodat ik maar een beetje in mijn hoofd blijf dwalen. Als ik zing is hiervan geen sprake. Ik zing mezelf uit mijn hoofd. Mijn aandacht is bij de melodie, bij de gezamenlijke muziek die we maken, bij de tekst en bij de betekenis van de tekst die resoneert in mijn hart. Daar groeien zaadjes van vertrouwen, hoop, vreugde en compassie.
Als ik zing ben ik me bewust van mijn adem en ik voel mijn lichaam. Zingen maakt me los. Het is het loszingen wat vast zit. Zingen nodigt uit om er helemaal te zijn, om open te gaan. Als we helemaal aanwezig zijn in het huidige moment kunnen we contact maken met de schoonheid van het huidige moment en de wonderen in ons leven.
Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, een vuur dat nooit meer dooft.” Het is een van de troostende liedjes die we zingen. Er gaat verbondheid en onvoorwaardelijke liefde uit van alle liedjes en mantra’s die we deze dag zingen. Als ik met dit diepe gevoel van compassie mezelf en anderen tegemoet kan treden dan komt het allemaal vanzelf goed.