Op de website van WTR wordt Manon Danker middels een interview voorgesteld. Onderstaand volgen enkele delen hiervan. Voor het hele interview (Engels) kan je hier meer lezen.
WTR Netwerk: WTR Netwerk: Vertel ons iets over jezelf, hoe ben je betrokken geraakt bij de WTR en welke rol speelt het in je leven?
Manon: Ik hoorde voor het eerst van Joanna Macy in de gemeenschap rond Thich Nhat Hanh. Hij is een van mijn geliefde mentoren in dit leven. Daarna kwam ik haar werk weer tegen in Findhorn, dat was in 2014. In 2015 was er een mogelijkheid om een intensieve retraite te doen met Joanna in Californië. Het was een zeer krachtige ervaring. Bijna de helft van de groep bestond uit jonge mensen van kleur. Het was een geschenk om meer te begrijpen van witte bevoorrechtheid, van het samenkomen in de verwonding die nog steeds erkend en geheeld moet worden. Er waren grote genezers aanwezig, we rouwden, we keken elkaar recht in de ogen, we kwamen samen. Het was een van die diepgaande levenservaringen. Ik denk dat dat altijd gebeurt in intensieve trainingen, maar ik voel dat ik veel van de mensen die ik ontmoette niet zal vergeten, ze zullen me mijn leven lang bijblijven.
Toen ik dit werk vond, was ik op zoek naar hulpmiddelen om beter met groepen te kunnen werken en mijn sociologische en milieuwerk te combineren. Ik was niet per se op zoek naar middelen om meer van de aarde te houden, of om mijn interzijn te versterken. Dat aspect van mijn leven was vrij stevig geworteld. Ik denk dat ik hulpmiddelen zocht om mijn band met mensen te helen.
Ik heb als socioloog gewerkt aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en op andere plaatsen, met jongeren, immigranten, vluchtelingen, gezinnen en vrouwen. Dit werk ging vooral over actief burgerschap, inclusiviteit, empowerment. Ik spaarde geld om naar wilde oorden te gaan, in Peru, Mongolië, Indonesië, om oceanen, bossen en de wijde vlakten te verkennen. Het was echt voor mijn geestelijke gezondheid, ik heb de wilde plaatsen nodig. Het was erg moeilijk om te zien wat daar gebeurde, uitsterving, ontbossing, visserij met cyanide en dynamiet, hongersnood op eroderende vlaktes, klimaatverandering, vervuiling. Ik kwam in contact met groepen en organisaties die worstelden met de uitdagingen en tegelijkertijd worstelden met het behouden van een gezonde onderlinge dynamiek. Voor mijn milieuscriptie deed ik onderzoek naar veranderingen in de pastorale gemeenschap in Mongolië, na de overgang naar een markteconomie. Ik deed ook inventarisaties van vogelsoorten in Peru. En ik heb hands on werk gedaan met restauratie, zorg voor ontheemde wilde dieren in Indonesië.
Ik was dus vooral actief in het veranderende en behoudende acties (twee van de drie stappen in de grote ommekeer waar Macy over spreekt) Wat moeilijker was, was het vinden van hulpmiddelen om echt de veranderingen in onze identiteit en bewustzijn te ondersteunen (de derde stap), om diepe ecologie, diepe tijd te internaliseren. En toen ik Joanna's werk las, paste het als een handschoen. Het was als thuiskomen. En ik voelde dat ik hiermee wilde werken. En zo gebeurde het.
Als je meer wilt weten van Manon kun je haar website elemental-journey bekijken.
Als je meer wilt weten over het weekend dat Manon dit voorjaar faciliteert of je op wilt geven kan dat hier.