Dit is een gezegende leeftijd waar elke kat en baasje zouden voor tekenen, maar op het moment van afscheid heb je daar geen boodschap aan. Mitzi heeft een onuitwisbare stempel op ons leven gedrukt waardoor wij zelf ook een beetje meer kat zijn geworden. Na zó lang met haar samengeleefd te hebben, hebben we het gevoel niet alleen een kind, maar ook een leraar verloren te hebben. Eckhart Tolle drukt het zo treffend uit:
“Ik heb met verschillende zen meesters samen geleefd. Het waren allen katten”
Dit kon zeker van onze poes gezegd worden: Altijd was ze alert en tegelijk gracieus in de omgang. Ze blonk ook uit in het terugkaatsen van onze gemoedstoestand. Alleen wanneer wij zélf kalm en rustig waren, zocht ze toenadering. Bij de minste opwinding in huis keerde ze ons haar rug toe en dook ze onder in een van haar afgeschermde holletjes. Daar lag ze dan te slapen ofwel overschouwde ze de omgeving met strakke ogen. Van daaruit stuurde ze allerlei subtiele geluidjes de woonkamer in. Ze hadden op ons dezelfde rustgevende uitwerking als de uitnodiging van de bel die verstilling en vrede brengt.
In haar kat-zijn bleef ze onafhankelijk en deed ze weinig toegevingen aan menselijke omgangsvormen. Aaien was een delicaat punt. Met één hand aanraken was het hoogst haalbare. Met twee handen knuffelen was er vér over. Mitzi was dus te nemen of te laten zoals ze was. Zo leerde ze ons om iedereen lief te hebben ongeacht de verschillen.
Door haar gedrag gaf ze ons ook subtiele lessen in ware liefde: Zo bracht ze ons elke ochtend vreugde en geluk door zich tegen onze benen aan te wrijven en kopjes te geven. Daarbij gaf ze aan dat we in haar wereld welkom waren. Door gewoon opgerold in de zetel te liggen slapen, zachtjes te ademen en af en toe met haar oortjes te trillen schonk ze ons innerlijke rust en verzachtte ze onze adem. Bij onzekerheid en stress was spinnen haar manier om zich te ontspannen. Het werkte ook als een soort kalmerende mantra bij ons.
Regelmatig kwam ze binnen met een springlevende muis, die ze plechtig aan onze voeten neerlegde. Het was niet alleen een blijk van dank voor onze goede zorgen, maar ze zag het ook als een soort training voor ons om muizen te leren vangen. Dan keek ze geamuseerd toe hoe wij deze muis dan op een onhandige manier probeerden te vangen.
We zullen Mitzi voor deze levenslessen altijd dankbaar zijn. Daarom hebben we haar met het nodige eerbetoon begraven, overgoten met maagdenpalm bloemetjes en een sprankeltje geurolie met de toepasselijke naam “Forever New”. Altijd nieuw. Even later kwam een onbekende jonge zwerfkat aan haar graf voorbij gehuppeld. Zo kreeg Mitzi meteen een nieuw gezicht, doorheen leven en dood. Op die manier blijft de wijsheid en liefde van dierbare overledenen in ons doorleven. Alles is Altijd Nieuw.